Luty - Parafia pw. św. Łukasza Ewangelisty i św. Rity

Parafia św. Łukasza Ewangelisty i św. Rity
w Bydgoszczy-Fordonie
Przejdź do treści

Luty

Różne > Święci na każdy dzień
1 lutego
BRYGIDA
celt. brig - siła, cnota, męstwo.
Św. Brygida z Kildar, dziewica, ksieni (przełożona zakonu) (452 - 523).
Pogodna i hojna, energiczna i przedsiębiorcza, dobra i sprawiedliwa. Założyła w Kildar, na zachód od Dublina, pierwszy klasztor w Irlandii. Niosła pomoc cierpiącym i ubogim. Jest patronką Irlandii. Opiekunka pracujących na roli.
W ikonografii Święta przedstawiana jest w stroju mniszki, w białym habicie i czarnym welonie. Czasami rozdaje osełki masła. Jej atrybutami są: otwarta księga, u jej stóp krowa, pastorał ksieni, płomień nad głową, świeca w dłoni.
 
bł. Andrzeja de Segni kpł. zk. (+ 1302),
bł. Anny Michelotti zk. (+ 1888),
św. Pawła bpa (+ VI w.),
św. Pioniusza kpł. m. (+ 250),
św. Sewera bpa Rawenny (+ 344),
św. Wiridiany dz. ps. (+ 1242).
 
2 lutego
MARYJA
(zob. 1 stycznia)
Matka Boża Gromniczna
. Od V wieku obchodzone jako
święto Ofiarowania Pańskiego.
Cesarz Justynian I w 542 roku uczynił je obowiązującym w całym cesarstwie rzymskim. W Polsce - święto Maryjne, sięga wczesnego średniowiecza. Poświęcenie świec i procesja od X wieku.
 
KATARZYNA
gr. katharos - czysty, bez skazy, prawy.
Św. Katarzyna Ricci, dziewica, zakonnica.
Urodziła się 23 kwietnia 1522 roku we Florencji. Ojciec był naczelnikiem republiki florenckiej. Kiedy miała 5 lat, po śmierci matki, została umieszczona na wychowanie w klasztorze benedyktynek, gdzie opatką była jej ciotka. Mając kilkanaście lat, wstąpiła do klasztoru dominikanek w Prato. W kilka lat później została przeoryszą. Wielka mistyczka i stygmatyczka. Przeżywała w sposób wyjątkowy mękę Chrystusa. Swój apostolat spełniała za pomocą listów kierowanych do ważnych osobistości życia kościelnego i świeckiego. Zostawiła po sobie pisma ascetyczne, utwory poetyckie, korespondencję, Zmarła 2 lutego 1590 roku.
 
 
św. Andrzeja Karola Ferrari bpa kard. (+ 1921),
św. Aproniana m. (+ IV w.),
św. Floskula bpa Orleanu (+ ok. 450),
bł. Jana Teofana Venarda kpł. m. w Chinach (+ 1861),
św. Joanny de Lestonnac wdowy (+ 1640),
św. Korneliusza setnika (+ I w.),
bł. Mikołaja Saggio de Longobardi (+ 1709),
śwśw. Piotra Baptysty, Marcina, Franciszka kpł. Filipa, Gundisalwusa, Franciszka braci zk., mm. (+ 1597),
bł. Stefana Belessini kpł. zk. (+ 1840),
św. Wawrzyńca bpa Canterbury (+ 619).
 
3 lutego
BŁAŻEJ
łączone z nazwą rodu rzym. Blasia - “człowiek z rodu Blasia”, lub od łac. blaesus - sepleniący, także z gr. blaisos - krzywonogi, chory na artretyzm.
Św. Błażej, biskup, męczennik, pochodził z Sebasty w Armenii. Studiował filozofię. Został lekarzem. Porzucił jednak swój zawód i podjął życie na pustyni. Stamtąd wezwano go na stolicę biskupią w rodzinnym mieście. Podczas prześladowań za cesarza Licyniusza został aresztowany i uwięziony Po okrutnych torturach ścięty mieczem w 316(?) roku. Patron m. in. kamieniarzy i miasta Dubrownika. Przyzywany podczas chorób gardła. Opiekun zwierząt. Jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli.
W ikonografii św. Błażej przedstawiany jest jako biskup, który błogosławi. Atrybutami jego są; jeleń, pastorał, ptaki z pożywieniem w dziobie, dwie skrzyżowane świece, zgrzebło - narzędzie tortur.
 
OSKAR
staroniem. Ans- - bóg mitologii germ. i -ger - oszczep, włócznia; “posiadający włócznię Ansa”.
Św. Oskar, zakonnik, biskup (801 - 865).
Urodził się w rodzinie szlacheckiej we Francji. Pierwszy biskup Hamburga, Arcybiskup Bremy Przez Grzegorza IV mianowany legatem papieskim na kraje skandynawskie. “Apostoł Północy” - ewangelizował Danię, a następnie Szwecję, gdzie zbudował pierwszy kościół. Ochrzcił Eryka, króla Jutlandii. Zwalczał handel niewolnikami. “Na zewnątrz był apostołem, wewnątrz – mnichem”. Jest patronem Szwecji.
 
 
św. Ansgara bpa Hamburga (+ 865),
św. Celeryna dk. m. (+ 280),
bł, Jana Nelsona kpł. m. w Londynie (+ 1578),
śwśw. Laurentyna, Ignacego, Celeryna, mm. (+ 280).
 
4 lutego
ANDRZEJ
gr. andreas - męski, mężny, dzielny, odważny.
Św. Andrzej, biskup (1302 - 1374).
pochodził z możnego rodu florenckiego Corsinich. Po okresie burzliwej młodości wstąpił do karmelitów bosych. “Tak spełnił się sen jego matki, która przed urodzeniem syna ujrzała wilka wstępującego do pewnego klasztoru we Florencji, W progu zamienił się on w baranka”. Po studiach w Paryżu i Awinionie, mając 22 lata, przyjął święcenia kapłańskie. Został prowincjałem. W parę lat później, mimo protestów i ucieczki, biskupem Fiesole. Miłosierny i energiczny, kilkakrotnie godził zwaśnione między sobą włoskie miasta. Kanonizowany w 1724 roku.
 
JOANNA
żeńska forma imienia Jan - hebr. Johbanan - “Bóg Jest łaskawy”.
Św. Joanna de Valois, księżna.
Córka Ludwika XI, króla Francji, i Charlotty Sabaudzkiej. Jako 12-letnią dziewczynkę, ze względów dynastycznych i politycznych, wydano za mąż za Ludwika, księcia Orleanu. Małżeństwo nie było udane. Kiedy Ludwik otrzymał koronę francuską, przeprowadził kanoniczne unieważnienie małżeństwa. Joanna pozbawiona tytułu królewskiego otrzymała księstwo Berry. Administrowała nim sprawiedliwie i mądrze. Otaczała troską chorych, upośledzonych, opuszczonych. Księżna była człowiekiem modlitwy i wyrzeczenia. Założyła zakon klauzurowy annuncjatek, których celem było naśladowanie cnót Najświętszej Maryi Panny. Zmarła 4 lutego 1505 roku, mając 41 lat.
 
WERONIKA
(zob. 11 stycznia)
Św. Weronika - niewiasta jerozolimska (+ I w.).
Towarzysząc Jezusowi niosącemu krzyż na Górę Kalwarię, wytarła Mu chustą twarz. Jak przekazuje tradycja, otrzymała w zamian odbity na płótnie obraz Jego oblicza: “Vera icon” -“Prawdziwy wizerunek”. Jest patronką m. in. fotografów.
W ikonografii przedstawiana jest z odbitym wizerunkiem twarzy Chrystusa.
 
 
św. Awentyna kpł. (+ ok. 537),
św. Eustachego m. (+ III w.),
św. Fileasza bpa m. (+ 306),
św. Gilberta kpł. zk. (+ 1190),
św. Izydora kpł. (+ 449),
św. Jana de Britto zk. m. w Indiach (+ 1693),
św. Józefa z Leonissy zk. (+ 1612).
 
5 lutego
AGATA
z gr. Agathé - dobra, dobrze urodzona, pochodząca ze szlachetnego rodu.
Św. Agata, dziewica, męczennica.
Jedna z najbardziej czczonych w chrześcijaństwie świętych. Według opisu męczeństwa, tzw. - “Passio” z VI wieku, pochodziła z Katanii na Sycylii. Po przyjęciu chrztu postanowiła poświęcić się Chrystusowi. Jej uroda zwróciła uwagę Kwincjana, prefekta miasta. Zaproponował jej małżeństwo. Agata odmówiła, wzbudzając w odrzuconym senatorze pragnienie zemsty. Trwały wówczas prześladowania chrześcijan, zarządzone przez cesarza Dioklecjana. Namiestnik oddał Agatę do domu rozpusty, o czym opowiada w “Żywotach” ks. Piotr Skarga. Namiestnik skazał św. Agatę na okrutne tortury, podczas których obcięto jej piersi. Poniosła śmierć, rzucona na rozżarzone węgle, w roku 251. Św. Agata jest patronką Sycylii, miasta Katanii; ludwisarzy Wzywana przez kobiety karmiące, w chorobach piersi.
W ikonografii św. Agata przedstawiana jest w długiej sukni, z kleszczami, którymi ją szarpano. Atrybutami są: chleb, dom w płomieniach, korona w rękach, kość słoniowa - symbol czystości i niewinności oraz siły moralnej, palma męczeńska, obcięte piersi na misie, pochodnia, płonąca świeca - symbol Chrystusa.
 
 
św. Adelajdy ksieni (+ 1015),
św. Albuina bpa Brixen (+ 1006),
św. Awita bpa w Vienne (+ 525),
św. Ingenuina bpa (+ ok. 640),
św. Izydora żołnierza m. (+ 250).
 
6 lutego
DOROTA
gr. doron – dar, theós – Bóg; “dar od Boga”.
Św. Dorota, dziewica, męczennica (+ 305).
“Martyrologium rzymskie” w paru zdaniach opisuje jej dzieje: “W Cezarei, w Kapadocji, rocznica zgonu św. Doroty. Z wyroku Saprycjusza, namiestnika tej prowincji, najpierw dręczono ja w katowni, w końcu skazano na ścięcie. Na widok jej męczeństwa nawrócił się młody mówca imieniem Teofil. Zaraz tez męczono go okrutnie na katowni, następnie ścięto mieczem”. Patronka m.in. młodych małżeństw, ogrodników, botaników, górników. Jej postać jest w herbie Wrocławia. Jedna z Czternastu Świętych Wspomożycieli. Św. Dorotę, czczona szeroko w Europie, upodobały sobie sztuka i literatura. Opis śmierci Świętej przekazuje legenda. Teofil (adwokat, kat?) miał skazaną zapytać z ironią, czemu jej tak spieszno do śmierci. Ta miała odpowiedzieć: “Bowiem idę do niebieskich ogrodów”. Wówczas ten młody przeciwnik chrześcijan powiedział kpiąco: “Gdybyś mi z twoich ogrodów niebieskich podarowała owoce i kwiaty, to uwierzyłbym”. Nagle, mimo że była to zima, zjawiło się pacholę z koszykiem pełnym dorodnych jabłek i pięknych róż. Fakt ten miał stać się przyczyną nawrócenia Teofila.
W ikonografii atrybutami św. Doroty są: anioł, trzy jabłka i trzy róże lub kosz z owym rajskim prezentem, a także korona, krzyż, lilia, miecz, palma męczeństwa. Św. Dorota przedstawiana jest w stroju królewskim z koroną na głowie. Czasami wśród chórów anielskich.
 
PAWEŁ
(zob. 15 stycznia)
Św. Paweł Mika, męczennik (1505 - 1597).
Na początku XVI wieku chrześcijaństwo w Japonii rozwijało się dynamicznie. Prześladowanie chrześcijan w tym kraju wybuchło nagle. Wśród umęczonych znalazł się Paweł Mika i 25 osób, które razem z nim zostały oskarżone. Św. Paweł urodził się koło Kioto w zamożnej rodzinie. Kształcił się u jezuitów, do których potem wstąpił. Po nowicjacie i studiach jako katecheta przemierzył niemal całą Japonię, głosząc naukę Chrystusa, Aresztowano go i poddano torturom, aby wyrzekł się wiary. W pobliżu miasta Nagasaki wraz z innymi chrześcijanami został ukrzyżowany, a następnie przebity włócznią. Są to pierwsi męczennicy Dalekiego Wschodu.
 
 
św. Amanda mn. bpa Utrechtu (+ 676/679?),
św. Guaryna bpa kard. (+ 1158),
św. Wedasta bpa (+ 540).
 
7 lutego
RYSZARD
germ. rich- - władca, -hard - mocny, trwały.
Św. Ryszard, król.
Książę, a następnie król zachodniej Saksonii. Wiadomości o nim są skąpe. Najbardziej istotną informacją jest świętość jego trojga dzieci: Willibalda, Winebalda i Walburgii, które zostały wyniesione na ołtarze. Święty zmarł w 722 roku w Lucce podczas pielgrzymki do Rzymu.
 
TEODOR
łac. theo (Iheos) - bóg, doros – darowany.
Św. Teodor, żołnierz w armii cesarza Maksymiana.
Dokumentując swoją wiarę, podpalił świątynię pogańska i został za to zamęczony w 306 roku w Euchaicie.
 
 
bł. Antoniego ze Stroncone zk. (+ 1461),
św. Augula bpa m. (+ ok. 305),
bł. Egidiusza Marii od św. Józefa zk. (+ 1812),
bł. Eugenii Smet zk. (+ 1871),
błbł. Jakuba de Sales kpł. i Wilhelma Sautemouche mm. (+ 1593),
bł. Jana z Triory kpł. m. w Chinach (+ 1816),
św. Mojżesza bpa (+599),
bł. Rizeriusza zk. (+ 1236).
 
8 lutego
HIERONIM
gr. hierós - święty, ónoma - imię: “noszący święte imię”.
Św. Hieronim Emiliani, kapłan (1486 - 1537).
Urodził się w Wenecji w starej, patrycjuszowskiej rodzinie. Ojciec był senatorem, matka pochodziła z dożów. W czasie wojny był dowódcą jednej z twierdz Wenecji. Po przegranej wojnie republiki weneckiej z królem francuskim Ludwikiem XII został uwięziony w Castel Nuovo. W odosobnieniu podejmuje decyzję o zmianie swego życia. Po udanej ucieczce rozpoczyna studia teologiczne, zostaje kapłanem, służy chorym, ubogim, opuszczonym. Około roku 1530 św. Hieronim zakłada pierwszy w historii sierociniec. W następnych latach założył kolejne. Wychowanie sierot połączono tani z nauka zawodu. Budował także szpitale i domy opieki. Z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła założył w Somasca zgromadzenie zakonne Kleryków Regularnych, które do dzisiaj realizuje program wytyczony przez Świętego. Zmarł jako ofiara epidemii, w czasie której pielęgnował chorych. Beatyfikowany w 1747 roku, kanonizowany w 1767 r. Patron sierot i opuszczonej młodzieży.
W ikonografii św. Hieronim przedstawiany jest jako kapłan w otoczeniu dzieci. Jego atrybutami są: łańcuch na rękach - znak wyzwolenia z niewoli, złożone ręce.
 
 
św. Honorata bpa (+ ok. 570),
bł. Izajasza Bonera zk. (+ 1471),
św. Juwencjusza bpa (+ 396),
św. Kointy m. (+ ok. 250),
św. Pawła bpa Verdun (+ 649),
bł. Piotra bba Albano kard. (+ 1089),
św. Stefana op. (+ 1124).
 
9 lutego
APOLONIA
gr. Apollon - należąca do Apolla.
Św. Apolonia, dziewica, męczennica.
Pierwszy historyk Kościoła, Euzebiusz, przytacza list św. Dionizego Wielkiego, który opisuje pogrom chrześcijan, jaki odbył się w Aleksandrii pod koniec 248 roku lub na początku 249 r. Być może, Dionizy byt naocznym świadkiem wydarzeń. Na pewno znał świadków. W Jednym z fragmentów owego listu jest opis męczeństwa św. Apolonii. “Apolonia była już podeszła wiekiem. A jednak poganie, nie patrząc na to, rzucili się na nią, zmiażdżyli jej szczęki i powybijali wszystkie zęby. Następnie tłum rozszalały żądzą krwi rozpalił stos przed miastem i zagroził Świętej, że ją żywcem spali, jeśli nie będzie złorzeczyć Chrystusowi. Na to Święta poprosiła o chwilę do namysłu, a potem gotowa na ofiarę, sama się w ogień rzuciła i spłonęła”. “Pontyfikat krakowski” z XV wieku nazywa św. Apolonię patronka Regni Poloniae - Królestwa Polskiego.
W ikonografii św. Apolonia przedstawiana jest z kleszczami, którymi wyrwano jej zęby. Jej atrybuty to: korona, księga, palma męczeństwa oraz stos, na którym spłonęła.
 
MARIAN
łac. Marianus - należący do Mariusa, przyjęty do rodu Mariusów.
Bł. Marian Szkot, opat.
Pochodził z Irlandii. Przez pewien czas przebywał w klasztorze św. Michała w Bambergu. Około 1072 roku osiedlił się w Ratyzbonie jako rekluz. Tam wybudował irlandzki klasztor św. Piotra, w którym założył skryptorium do przepisywania ksiąg. Zmarł w 1083/1086? roku.
 
 
św. Ansberta bpa Rouen (+ 693),
św. Apolonii dz. m. (+ 248/249),
św. Cyryla bpa Aleksandrii (+ 4441),
bł. Jakuba Cusmano kpł. (+ 1888),
śwśw, Pryma dk., Donata dk., mm. (+ 361),
św. Sabina bpa (+ pocz. VI w.).
 
10 lutego
SCHOLASTYKA
Św. Scholastyka, dziewica, ksieni.
Pochodziła z Nursji. Ksieni klasztoru żeńskiego w Plombariola - w pobliżu klasztoru na Monte Cassino, założonego przez jej brata św. Benedykta. Umarła 10 lutego 542 roku. Uważana za matkę duchową rodzin wszystkich benedyktynek. Patronka miast Lc Mans i Subiaco.
W ikonografii Święta przedstawiana jest z gołębiem. Wiąże się to z relacją św. Grzegorza Wielkiego, papieża, który poświęcił jej piękne wspomnienie w swoich “Dialogach”. Opowiada w nim między innymi, i kiedy św. Benedykt patrzył ze swej klasztornej celi na Monte Cassino i na klasztor, w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołębicy, unoszącą się do nieba. Sztuka religijna ukazuje św. Scholastykę w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutami są: krzyż, księga, pastorał ksieni.
 
 
św. Austreberty dk. (+ 704),
św. Michata Febres Corderoy Munoz (+ 1910),
św. Soterydz. m. (+ 304),
św. Wilhelma ps. (1157).
 
11 lutego
MARYJA
NMP z Lourdes.
W 1858 roku, w cztery lata po ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu, Matka Boża zjawiła się ubogiej pasterce Bernadecie Soubirous (zob. 16 kwietnia) w Grocie Massa-bielskiej, w Lourdes. Podczas osiemnastu zjawień Maryja wzywała do modlitwy i pokuty. Poleciła, aby na miejscu objawień wybudowano kościół. Dzisiaj Jest to jedno ze światowych centrów kultu Maryjnego. Święto ustanowił Leon XII. Decyzją Piusa X obchodzone w całym Kościele od 1907 r.
 
GRZEGORZ
Św. Grzegorz II, Rzymianin, papież.
Urodził się w 669 roku w Rzymie. Młodość spędził na dworze papieskim - Po święceniach diakonatu papież Konstantyn zabrał go ze sobą do Konstantynopola na rozmowy z cesarzem Justynianem II, podczas których św. Grzegorz wykazał mądrość, roztropność i stanowczość. Po śmierci Konstantyna został wybrany jego następcą. Dopiero wtedy otrzymał święcenia kapłańskie, sakrę biskupią, a następnie władzę Najwyższego Kapłana. Podczas 16 lat pontyfikatu realizował program rozszerzenia chrześcijaństwa w Niemczech, dokąd wystał św. Bonifacego. Po najeździe Longobardów na państwo kościelne i zniszczeniu Rzymu zajął się odbudową miasta oraz spustoszonego kraju. Zmarł 11 lutego 731 r.
 
 
św. Cedmona brata zk. (+ 6801),
św. Jonasza op. (+ IV w.),
św. Lucjusza bpa m. (+ 348),
św. Łazarza bpa Mediolanu (+ 450),
św. Paschalisa I pp. (+ 824),
śwśw Saturnina kpł., Ampeliusza, Feliksa, Datywa, mm. (+ ok. 304),
św. Seweryna op. (+ 507),
św. Teodory cesarzowej (+ 867).
 
12 lutego
BENEDYKT
łac. benedicere - dobrze komuś życzyć, dobrze o kimś mówić; benedictus - taki, któremu dobrze życzono.
Św. Benedykt z Aniami, opat (750 - 821).
Urodził się w rodzinie możnowładcy Dworzanin Pepina i Karola Wielkiego. Mając 24 lata, wstąpił do klasztoru Saint-Seine. Niedługo potem został w nim opatem. Szukając form życia bardziej doskonałego, udał się na pustelnię. W wyniku przemyśleń założył klasztor oparty na odnowionej regule. W ciągu lat następnych podjął reorganizację i dzieło odnowy życia zakonnego w całym cesarstwie Franków. Był doradca Ludwika Pobożnego.
 
 
św. Antoniego bpa (+ 901),
św. Eulalii dz. m. (+ 304),
św. Gaudentego bpa Werony (+ V w.),
św. Melecjusza bpa Antiochii (+ 581),
św. Saturnina m. (+ 304).
 
13 lutego
JORDAN
hebr. Jordan - rzeka biblijna; yarad - spadać, pędzić w dal.
Bł. Jordan z Saksonii, zakonnik, kapłan.
Urodził się w Borberge koło Paderborn. Studiował w Paryżu. W 1220 roku wstąpił do dominikanów, w dwa miesiące później został prowincjałem Lombardii, a w 1222 roku generałem zakonu. Podejmował działalność porządkującą prawo zakonne oraz troszczył się o wykształcenie zakonników. Był świetnym kaznodzieją. Miał poważny udział w misji dominikanów do Maroka i do Pieczyngów. Podczas podróży z Ziemi Świętej okręt, którym płynął, rozbił się na wybrzeżu syryjskim. Jordan utonął 12/13? lutego 1237 roku. Beatyfikowany przez Leona XII w 1827 r.
 
 
św. Benignusa kpł. m. (+ pocz. IV w.),
św. Eulogiusza bpa patr. Aleksandrii (+ 608),
św. Giiberta bpa (+ 1008),
bł. Jakuba z Viterbo bpa (+ 1308),
śwśw. Maury i jej córki Fuski mm. (+ poł. III w.),
św. Polieukta mm z Armenii (+ 259),
św. Stefana bpa Lyonu (+ ok. 517),
św. Stefana op. (+ VI w.).
 
14 lutego
CYRYL
gr. Kyrillos - należący do Pana.
Św. Cyryl (Konstanty) mnich, patron Europy (826 - 869).
Urodził się w Tesalonikach jako siódme dziecko w rodzinie Leona, który był wyższym oficerem miejscowego garnizonu, Jego właściwe imię to Konstanty, imię Cyryl przyjął pod koniec życia, wstępując do zakonu. Po studiach w Konstantynopolu został bibliotekarzem, przy kościele Hagia Sophia. Później odsunął się na ubocze. Jednak odnaleziony, podjął w szkole cesarskiej wykłady z filozofii. Wkrótce potem udał się na górę Olimp do klasztoru w Bitynii, gdzie przebywał już jego starszy brat - św. Metody Na żądanie cesarza Michała III wyruszyli obaj do kraju Chazarów na Krym, aby rozwiązać spory religijne między chrześcijanami, Żydami i Saracenami. Św. Cyryl przygotował się do tej misji bardzo starannie - nauczył się języka hebrajskiego i syryjskiego. Po udanej misji został wysłany z bratem przez patriarchę św. Ignacego, aby nieść chrześcijaństwo Bułgarom. Pośród nich pracowali pięć lat. Następnie, na prośbę księcia Rościsława udali się z podobną misją na Morawy, gdzie wprowadzili do liturgii język słowiański pisany alfabetem greckim (głagolicę). Św. Cyryl przetłumaczył Pismo Święte na język starocerkiewno-słowiański. Inkulturacja chrześcijaństwa stała się przyczyną ich cierpień, a nawet prześladowań. Wezwani do Rzymu, spotkali się ze zrozumieniem papieża Hadriana II. Wkrótce potem św. Cyryl wstąpił do jednego z greckich klasztorów, gdzie zmarł.
 
METODY
gr. methodos - myślenie, plan. umiejętność, metoda.
Św. Metody biskup, patron Europy (815 - 885).
Jego imię chrzestne - Michał, W młodym wieku zostaje archontem, czyli zarządcą cesarskim w jednej ze słowiańskich prowincji. Rezygnuje z urzędu, wstępując do klasztoru w Bitynii, gdzie zostaje przełożonym. Około 855 roku przybywa jego starszy brał św. Cyryl, Odtąd dzieła razem swój los w ziemi Chazarów, Bułgarów, na Morawach, Po śmierci św. Cyryla Hadrian II konsekruje św. Metodego na arcybiskupa Moraw i Panonii (Węgier) oraz daje mu uprawnienia legata. Jako biskup kontynuuje rozpoczęte dzieło. Z powodu wprowadzenia obrządku słowiańskiego, mimo aprobaty Rzymu, jest atakowany przez arcybiskupa Salzburga, który podczas synodu w Ratyzbonie uwięzili go w jednym z bawarskich klasztorów. Interwencja papieża Jana VII przynosi św. Metodemu wolność. Udaje się ponownie do Rzymu, a stamtąd do Konstantynopola, gdzie zostaje przyjęty uroczyście przez cesarza i patriarchę. Powróciwszy na Morawy, wkrótce umiera w Welehradzie.
Obaj święci są uważani za apostołów Słowian. W roku 1980 papież Jan Paweł II ogłosił ich współpatronami Europy.
W ikonografii obaj Święci przedstawiani są w stroju pontyfikalnym jako biskupi greccy lub łacińscy Czasami trzymają w rękach model kościoła. Św. Cyryl ukazywany jest w todze profesora, w ręce ma księgę pisaną cyrylicą. Ich atrybutami są: krzyż, księga i kielich, rozwinięty zwój z alfabetem słowiańskim.
 
WALENTY
łac. valens - mocny, potężny, zdrowy.
Św. Walenty, biskup, męczennik.
Był biskupem Terni w Umbrii. Za czasów panowania Klaudiusza II Gota wybuchło kolejne prześladowania chrześcijan. Św. Walenty zostaje aresztowany, poddany torturom. Następnie przewieziony do Rzymu i ścięty. Był 270 rok. W średniowieczu na terenie niemieckim Święty był wzywany jako orędownik podczas ciężkich chorób, zwłaszcza nerwowych i epilepsji. Św. Walenty przedstawiany jest jako kapłan w ornacie, z kielichem w lewej ręce, a z mieczem w prawej, także w stroju biskupa uzdrawiającego chłopca z padaczki.
 
 
św. Aksencjusza op. (+ V w.),
św. Antonina op. (+ 830),
św. Eleuchadiusza bpa Rawenny (+ ok. 112),
bł. Mikołaja Palea z Giovinazzo zk. (+ 1255),
św. Nostriana bpa Neapolu (+ ok. 450),
św. Zenona m. (+ III w.).
 
15 lutego
KLAUDIUSZ
łac. Claudius - człowiek należący do rodu Klaudiuszów.
Św. Klaudiusz de La Colombiere, kapłan, zakonnik (+ 1682).
po wstąpieniu do jezuitów studiował w Lyonie, Awinionie, Paryżu. Zyskał sławę jako mówca i wychowawca. Będąc spowiednikiem sióstr z klasztoru wizytek w Paray-le-Monial, poznał św. Małgorzatę Marię Alacoque, apostołkę kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Od tej chwili upowszechnia nabożeństwo do Serca Pana Jezusa słowem i piórem. W 1676 roku zostaje kapelanem księżnej Yorku, Marii Beatrycze d'Este, przyszłej królowej Anglii. Księżnę jako katoliczkę i jej dwór inwigilowano. Ponieważ Klaudiusz nawrócił księcia Yorku i kilku anglikanów, został wtrącony do lochów więzienia King Bench. Po paru tygodniach aresztu, gdzie zapadł na nieuleczalną chorobę, został wydalony z kraju, Kilka miesięcy później umiera w Paray-le-Monial, mając 41 lat. Beatyfikowany w 1929 roku. Kanonizowany przez Jana Pawia II w 1992 r.
 
 
św. Dekoroza bpa Kapui (+ ok. .680),
śwśw. Faustyna i Jowity mm. (+ II/III w.),
św. Georgii dz. (+ 500),
św. Kwinidiusza bpa (+ ok. 578),
św. Sewera kpł. (+ ok. 530),
bł. Wirginii Centurione-Bracelli wdowy zk. (+ 1651),
św. Zygfryda bpa misjonarza (+ poł. XI w.).
 
16 lutego
DANIEL
imię biblijne Dam-y-al lub Dan-i-el “Bóg osądził”.
Św. Daniel, męczennik.
Był Egipcjaninem. Oskarżono go wraz z towarzyszami: Eliaszem, Izaakicm, Jeremiaszem i Samuelem, iż są wyznawcami Chrystusa. Po bezskutecznych namowach, aby wyparli się wiary, na rozkaz namiestnika Cezarei Palestyńskiej, Frimiliana, zostali ścięci w 309 r.
 
JULIANA, JULIANNA
łac. imię męskie Julius - pochodzący z rodu Julia, Julianus - nosił je rzymski cesarz Flavius Claudius Julianus
Św. Juliana, dziewica, męczennica (+ 305).
Ojciec postanowił ją wydać za prefekta Nikomedii. Wobec odmowy kazał swą córkę, jako chrześcijankę, przyprowadzić przed sąd, któremu przewodniczył. Kiedy zachęty i groźby nie odnosiły skutku - nie mogąc pojąć, jak może odrzucać zaszczytną dla siebie ofertę małżeńską - poddał ją torturom, a następnie skazał na śmierć przez ścięcie mieczem.
W ikonografii św. Juliana przedstawiana jest w długiej szacie. Jej atrybutami są: u stóp diabeł w łańcuchach, korona, księga, krzyż, lilia, miecz, palma męczeńska.
 
bł. Bernarda Scammaca (+ 1486),
bł. Filipy Marerii dz. zk. (+ 1236),
św. Onezyma bpa (+ I w.).
 
17 lutego
ALEKSY
gr. Aleksis od słowa álexi - pomoc, opieka.
Św. Aleksy Falconieri, zakonnik
. Mieszkał we Florencji w czasach, kiedy kraj przeżywał rozdarcie i bratobójcze walki. Był zapewne kupcem. Wraz z sześciu rówieśnikami, florenckimi kupcami, porzucił zajęcia i usunął się na ubocze, gdzie był w ubóstwie i pokucie. Założył z nimi pobożną konfraternię, która podejmowała zadośćuczynienie za życie i grzechy współziomków. Z czasem przeniosła się ona na Monte Senario. Jej członkowie rozważali Mękę Pańską i mieli żywą cześć do Matki Bożej Bolesnej. Za Jej natchnieniem w roku 1233 powołali nowy zakon, tzw. serwitów, czyli sług Maryi. Jako wędrowni kaznodzieje przemierzyli Italię, Francję, Niemcy, Węgry. Dotarli nawet do Polski. Św. Aleksy zmarł w 1310 r. dożywszy 100 lat.
 
 
św. Fintana op. (+ 603),
bł. Łukasza Belludi zk. (+ 1285),
bł. Reginalda zk. (+ 1220),
św. Sylwana bpa (+ 715),
św. Teodula m. (+ 309).
 
18 lutego
JAN
Bł. Jan z Fesulis, Fra Angelico, kapłan, zakonnik.
Gnido da Piętro urodził się około 1400 roku w Castello Vecchio w Mugello. Wstąpił do dominikanów mając 20 lal. Śluby złożył około 1425 roku, przyjmujcie imię zakonne Jan. Gdy zawakowało biskupstwo florenckie, zaproponowano mu je. Brat Jan błagał papieża, aby nie musiał przyjmować lego obowiązku. “Był nie mniej znakomitym malarzem, jak i miniaturzystą, i niezwykle przykładnym mnichem” - zapisał Giorgio Vasari. Jego głównym źródłem natchnienia było Pismo Święte. W otoczeniu Jana i w dziejach sztuki przyjęło się nazywać go Angelico - anielski. Zmarł w 1445 roku w Rzymie. Został pochowany w kościele Sancta Maria Sopra Minerva. Beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1982 roku. W Polsce jest patronem historyków sztuki.
 
KONSTANCJA
łac. Constantius - stały, stateczny, konsekwentny.
Św. Konstancja, córka cesarza, wdowa (+ IV w.).
Córka cesarza Konstantym Wielkiego i Flawii Maksymy Fausty Poślubiła jednego ze swych kuzynów, Hannibaliana, Po śmierci męża początkowo miała prowadzić życie swobodne. Kiedy przyjęła chrzest, zmieniła się radykalnie. Zmarła w opinii świętości.
 
 
św. Pawiana bpa patr. Konstantynopola (+ 451),
bł. Gertrudy Comensoli zk. (+ 1903),
św. Helladiusza bpa Toledo (+ ok. 631),
bł. Jana Piotra Neel kpł. m. w Chinach (+ 1862),
śwśw, Klaudiusza, Jego żony Prepedigny, ich synów Aleksandra i Kucjasza, Maksyma, mm. (+ pocz. IV w.),
św. Symeona bpa m. (+ ok. 107).
 
19 lutego
KONRAD
germ. kuoni- - śmiały i -rai - rada; “śmiały w radzie”.
Bł. Konrad z Piacenzy, pustelnik
, urodził się w roku 1290. W czasie polowania spowodował pożar, za co skazano na śmierć niewinnego człowieka. Dowiedziawszy się o tym, Konrad przyznał się do winy a następnie sprzedał swój majątek wynagradzając straty. Wydarzenie to stało się przełomem religijnym w życiu jego i małżonki, która wstąpiła do klasztoru klarysek. Bł. Konrad zaczął prowadzić żywot wędrownego ascety. Jako pielgrzym pokutny nawiedził wiele sanktuariów Italii. Osiadł jako pustelnik w dolinie Noto koło Syrakuz na Sycylii, gdzie wiódł życie pełne wyrzeczenia. Posiadał dar prorokowania. Zmarł 19 lutego 1351 r.
 
bł. Alwareza zk. (+ 1420),
św. Barbatusa bpa Benewentu (+ 682),
św. Gąbina kpł. m. (+ pocz. IV w.),
św. Mansweta bpa (+ 680),
św. Zambdasa bpa (+ 304).
 
20 lutego
ZENOBIUSZ
gr. imię teoforyczne: Zeus - bóg i bios - życie
Św. Zenobiusz, lekarz, kapłan, męczennik.
Kapłan w Sydonie (Liban). Historyk kościelny Enzebiusz (+ 340) zapisał: “W Antiochii chrześcijanie przez swą wytrwałość, posuniętą do śmierci, uwielbili Boże Słowo. [...] Zenobiusz, najlepszy z lekarzy, śmierć poniósł wśród strasznych męczarni, zadawanych mu w boki”. Stało się to około 310 roku.
 
 
św. Eleutera bpa m. (+ ok. 491),
św. Eucheriusza bpa Orleanu (+ 7581),
bł. Jana Ogilvie kpł. m. (+ 1615),
św. Leona bpa Katanii (+ 787),
św. Sadota m. (+ 342),
śwśw. Tyrannia, Sylwana, Peleusa, Nilusa bpów mm. (+ pocz. IV w.).
 
21 lutego
PIOTR
Św. Piotr Damiani, opat, biskup, doktor Kościoła.
Urodził się w 1007 roku w Rawennie, w licznej i niezamożnej rodzinie. Wcześnie osierocony. Wykształcenie zawdzięczał starszemu bratu. Studiował w rodzinnym mieście, w Faenzie i Farmie. Przyjął święcenia kapłańskie. Po pewnym czasie zrezygnował z czynnego życia. Został mnichem, a następnie opatem eremu w Ponte Avellana. Odnowił życie zakonne. Był przyjacielem kolejnych cesarzy: Ottona III i Henryka IV, doradcą papieży: Klemensa II, Damazego II, Leona IX, Stefana II. Ten ostatni mianował go biskupem Oslii i kardynałem. Piotr Damiani pracował nad wewnętrzną odnowa Kościoła. Bywał legatem papieskim na synodach oraz wielokrotnie pełnił funkcję mediatora. Wielki znawca Biblii i Ojców Kościoła oraz, znakomity prawnik, kanonista. Pozostawił bogatą spuściznę literacką, w tym 240 utworów poetyckich. Zmarł w 1072 r.
W ikonografii św. Piotr przedstawiany jest jako biskup w mitrze, jako kardynał w cappa magna lub jako mnich w habicie. Atrybuty: anioł trzymający kapelusz kardynalski, cappa magna, czaszka, krucyfiks.
 
bł. Henryki Dominici zk. (+ 1894),
św. Pateriusza bpa Brescii (+ ok. 604),
św. Piotra z Majumy m. (+ 743),
św. Roberta Southwell m. (+ 1594),
św. Sewerlana bpa m. (+ 452).
 
22 lutego
MAŁGORZATA
Św. Małgorzata z Kortony, pokutnica (1247 - 1297).
Urodziła się w Toskanii. Wyróżniała się niezwykłą urodą. Jako młoda dziewczyna związała się z bogatym wielbicielem, prowadząc życie będące zgorszeniem dla okolicy Nieoczekiwana śmierć kochanka spowodowała w niej wewnętrzny wstrząs. Oddała się surowej pokucie. Z czasem doświadczyła mistycznych łask. Wywarła poważny wpływ na wielu ludzi we Włoszech, Francji, Hiszpanii.
 
 
św. Abiliusza bpa Aleksandrii (+ I w.),
św. Jakuba Canzalho kpł. m. w Japonii (+ 1624),
św, Konkordii m. (+ III w.),
św. Maksymiana bpa (+ 556),
św. Papiasza bpa Hierapolu (+ II w.),
św. Paschazego bpa Vienne (+ ok. 312).
 
23 lutego
POLIKARP
gr. polykarpos – urodzajny.
Św. Polikarp, biskup, męczennik (+ ok. 167).
Był uczniem św. Jana Ewangelisty. W Rzymie z papieżem Anicetem prowadził rozmowy ustalające termin obchodzenia Wielkanocy. Biskup Smyrny Oskarżono go o lekceważenie pogańskiego zwyczaju. Prokonsul Stacjusz Kodrados nakłaniał go do zaparcia się wiary, na co św. Polikarp odpowiedział: “Osiemdziesiąt sześć lat służę Chrystusowi, nigdy nie wyrządził mi krzywdy, jakżebym mógł bluźnić memu Królowi i Zbawcy?” Został skazany na śmierć przez spalenie. Gdy na stadionie wykonywano na nim wyrok, płomienie się go nie imały Zabito go pchnięciem sztyletu. Pozostawił po sobie list do Filipian - świadectwo tradycji apostolskiej.
W ikonografii św. Polikarp przedstawiany jest jako męczennik lub jako biskup.
 
IZABELA
hiszp. forma imienia Elżbieta.
Św. Izabela Francuska, królewna, dziewica, zakonnica.
Rodzona siostra króla św. Ludwika IX. Urodziła się w 1225 roku. Ze względów dynastycznych kilkakrotnie proponowano jej małżeństwo. Odmawiała. Nie zgodziła się na zaślubiny z Konradem, synem cesarza Fryderyka II, mimo interwencji papieża Innocentego IV. Wybrała służbę Bogu, spełniając czyny pokutne i dzieła miłosierdzia. Założyła nową rodzinę zakonna - klarysek w I.ongchamps koło Paryża. Tam też spędziła swoje ostatnie lata. Zmarła 23 lutego 1270 r.
 
 
św. Feliksa bpa (+ 656),
św. Łazarza mn. (+ 867),
św. Marty dz. m. (+ ok. 250),
św. Miłburgi królewny dz. (+ 722),
św. Romany dz. (+ IV w.),
św. Syrena m. (+ pocz. IV w.).
 
24 lutego
MAREK
łac., pochodzi od rzymskiego boga wojny Marsa; Marcus - należący do Marsa, związany z Marsem.
Św. Marek Marcom, zakonnik (1480 - 1510).
Urodził się niedaleko Mantui. Jako 10-letni młodzieniec wstąpił do klasztoru. Zasłynął z życia pobożnego i daru prorokowania.
 
bł. Awartana mn. (+ 1380),
św. Etelberta króla Kentu (+ 616),
św. Jana “Żniwiarza” mn. (+ 1130),
bł. Józefy Naval Girbes (+ 1893),
św. Modesta bpa Trewiru (+ 480),
śwśw. Montana, Lucjusza, Juliana, Wiktoryka, nawiana, mm. (+ ok. 255),
św. Pretekstata bpa Rouen m. (+ 586),
św. Sergiusza m. (+ ok. 304).
 
25 lutego
CEZARY
łac. Caesar; “dziecko urodzone w wyniku cesarskiego cięcia” lub od caesaries - długowłosy, kędzierzawy.
Św. Cezary z Nazjanzu, pustelnik (330 - 369).
Pochodził z rodziny świętych: ojciec - św. Grzegorz z Nazjanzu, matka - św. Nona, siostra - św. Gorgonia, brat - św. Grzegorz. Teolog. Urodził się w Azjanzos. Studiował medycynę, filozofię, astronomię i geometrię w Aleksandrii. Był cesarskim lekarzem w Konstantynopolu. Cesarz Walens mianował go namiestnikiem i powierzył zarządzanie dobrami prowincji Bitynii. Cezary przyjął chrzest mając 38 lat. Wkrótce potem zrezygnował z życia publicznego, zostając pustelnikiem.
 
WIKTOR
łac. victor – zwycięzca.
Św. Wiktor, pustelnik pod Arcis-sur-Aube.
Zmarł około 610 roku.
 
 
śwśw. Donata, Justa, Heleny mm. (+ 253),
bł. Konstancjusza z Fabriano zk. (+ 1481),
św. Trazjusza bpa patriarchy Konstantynopola (+ 806),
św. Walburgii królewny dz. (+ 779),
śwśw. Wiktoryna, Wiktora, Nicefora, Klaudiana, Dioskora, Serapiona, Papiasa, mm. (+ 284).
 
26 lutego
ALEKSANDER
gr. alexo - bronię, wspomagam, oraz ner - mąż. mężczyzna; “broniący mężów, troszczący się o mężów”.
Św. Aleksander, biskup (250 - 328).
Był biskupem i patriarchą Aleksandrii. Żarliwy obrońca wiary oraz doskonały administrator i duszpasterz. Zwołał synod biskupów Egiptu i Libii (320). Uczestniczył w pierwszym soborze powszechnym, który obradował w 325 roku w Nicei (Azja Mniejsza). Znany orator i autor listów, których część się zachowała.
W ikonografii przedstawiany jest z rylcem w dłoni.
 
 
św. Faustyniana bpa Bolonii (+ ok. 350),
św. Nestora Ppa m. (+ ok. 250),
św. Porfiriusza bpa Gazy (+ 421).
 
27 lutego
GABRIEL
hebr. geber- - mąż silny i -el - Bóg; “mąż Boży”, “mąż silny Bogiem”, “Bóg jest moim męstwem”.
Św. Gabriel od Matki Bożej Bolesnej (Francesco Posscnii), zakonnik (1838 - 1862).
Urodził się w Asyżu. Ojciec piastował urząd gubernatora tego miasta i okolic. W czwartym roku życia umiera mu matka. Po krótkim okresie zbyt swobodnej młodości wstąpił do klasztoru pasjonistów w Morovalle, gdzie przyjął imię zakonne Gabriel. Podejmując pokutę, wyrzeczenia oraz pogłębiając w sobie nabożeństwo do Męki Pańskiej i do Matki Bożej Bolesnej w ciągu zaledwie kilku lat doszedł do prawdziwej świętości. Zmarł na gruźlicę mając 24 lata. Włosi nazywają św. Gabriela “Santo del sorriso” - “Świętym uśmiechu”. Jest patronem młodzieży włoskiej, kleryków, młodych zakonników. Beatyfikowany w 1908 roku, kanonizowany w 1920 r.
 
 
św. Baldomera mn. (+ 650),
śwśw. Bazylego i Prokopa (+ ok. 740),
św. Bezasa żołnierza m. (+ 250),
śwśw. Juliana, Eunusa, mm. (+ 250),
śwśw. Leonarda Ppa i Florentyny z Sewilli (+ 600),
bł. Wlllany zk. (+ 1560).
 
28 lutego
HILARY
Św. Hilary I, papież.
Pochodził z Sardynii. Był legatem papieskim na synodzie w Efezie. Został wybrany na stolicę Piotrową 19 listopada 461 roku. Próbował uporządkować Kościół od strony administracyjnej, zwłaszcza na terenie Galii. W Rzymie wybudował m. in. bazylikę św. Wawrzyńca za Murami. Zmarł 29 lutego 468 roku.
 
29 lutego
ROMAN
łac. Romanus - z Rzymu pochodzący.
Św. Roman Jurajski, opat (ok. 400 - 463).
Urodził się we francuskich górach Jura. Mając 35 lat udał się na pustkowie i osiadł jako pustelnik. Niedługo potem dołączył do niego młodszy brat - św. Lupicyn, a potem coraz liczniejsi uczniowie. Tak powstał w Galii pierwszy klasztor - Saint-Claude. Napływ kandydatów był tak duży że trzeba było założyć kolejne dwa ośrodki. W ikonografii Święty przedstawiany jest z dyscypliną.
bł. Antonii wdowy, ksieni (+ 1472).
Wróć do spisu treści